Je hebt het bij Gerda al kunnen lezen: we hadden pech onderweg. Het gas wilde wel, maar de wielen weigerden! En daar stonden we dan in de berm te wachten op hulp.
Die kwam in de vorm van
deze jongeman. Ik mag dan wel 63 zijn, ik ben niet stekeblind!Snel en efficiënt werden aanhanger en auto opgeladen, respectievelijk aangekoppeld.
Toen de dames er in en de reis naar huis kon beginnen.
Niet echt comfortabel instappen in zo´n gevaarte. Boffen .... ik was de laatste!!In ieder geval ben ik helemaal geïnspireerd teruggekomen uit Veldhoven.
´k Zit vol plannen en ideeën.
Toen we ´s avonds de aanhanger nog hadden uitgeladen in de winkel, zag ik vanuit m´n ooghoek in de kast de prachtige nieuwe collectie, die vrijdag binnenkomen is, staan. Ik kan niet wachten ermee aan de slag te gaan!
Later meer :-)
9 opmerkingen:
Och jee, ik heb een deja vu ;-)))
Wat een avontuur zeg zo!
Oh dit is wel een heel byzonder (quilt) avontuur
Jullie kunnen er volgens mij wel een boek over schrijven ;-))
groet Ineke Marijnissen-van der Molen
Wateenavontuuren dan geredworden doorzo'n lekker ding, daar hoef je echt niet blind voor te zijn hoor Petra. Gewoon lekker kijken ;)
wat een charmante foto..;0)
maar wie wil er nou niet gered worden door een brandweerman...;0)
Het was een heerlijke beurs... en wat was het gezellig!!
morgen maar eens even de nieuwe stofjes inspecteren...;0)
Zomaar 'een dag uit het leven van een quiltster', spannend!
:-))!
hahahaha, die hoge instap! Jullie maken er ook tot het eind een leuk uitstapje van he? En potjandrie, ik heb met de Landrovers toch al heel wat meneren van de Wegenwacht ontmoet, maar zo leuk ken ik ze niet... Ik ga daar maar eens Landroveren!
Wat een belevenis is dit geweest, leuk om te zien en ja die instap...
ehhh nou Petra...het duurt nu wel een beetje lang voor ik in die auto zit..blijf daar maar hangen op de eerste tree!!...;0)
Een reactie posten